7 objawówdepresji

Ponad 3 miliony osób w Polsce cierpi na depresję, która z medycznego punktu widzenia jest chorobą samą w sobie. Trudno ją rozpoznać, ponieważ jej objawy są rozproszone i złożone: zaburzenia nastroju, spadek libido, zaburzenia snu, odżywiania...

Poznaj 7 objawów i znaków ostrzegawczych.

Depresja czy przygnębienie?

Nie należy mylić depresji z chwilowym przygnębieniem. Chociaż objawy tych dwóch stanów mogą być czasami podobne (smutek, zaburzenia snu, zniechęcenie...), czas ich trwania jest dobrym wskaźnikiem. Depresja charakteryzuje się występowaniem dobrze scharakteryzowanych zaburzeń nastroju, które ujawniają się niemal stale przez co najmniej dwa kolejne tygodnie. Zaburzenia te zazwyczaj prowadzą do znacznych trudności emocjonalnych, społecznych lub zawodowych.

1. Utrata energii

Depresja zazwyczaj powoduje utratę sił witalnych, co wiąże się z silnym zmęczeniem i brakiem energii. Utrudnia to wykonywanie codziennych czynności. Ten stan ma swoją nazwę: "zadanie niemożliwe do wykonania". Występuje wtedy, gdy osoba nie czuje się już zdolny do wykonywania czynności, które wcześniej wykonywał naturalnie, bez zastanawiania się nad nimi: pójście po chleb, ścielenie łóżka, załatwianie spraw administracyjnych lub domowych, itp. Nagła niemożność, zazwyczaj źle rozumiana przez bliskich osoby cierpiącej na ten zespół, utrata energii to znak alarmowy.

2. Zaburzenia snu

Dla niektórych osób sen staje się ucieczką. Jednak ten nadmiar nie jest korzystny: osoby cierpiące na depresję są zawsze bardzo zmęczone, nawet przy 10 godzinach snu. Dla innych noce są krótkie: późno kładą się spać, budzą się w nocy lub wcześnie rano, około godziny 4 lub 5. Sen jest płytszy, a budzenie się może być psychologicznie bolesne.

3. Problemy seksualne

Najczęściej w okresach depresji seksualność zostaje odstawiona na bok, ponieważ ciało i głowa, są zaburzone. Osoba cierpiąca na depresję nie czerpie już przyjemności z kochania się ze swoim partnerem i zazwyczaj traci na to ochotę. Często pożądanie seksualne w stosunku do drugiej osoby przestaje istnieć. Współżycie seksualne staje się trudne, a czasem nawet bolesne dla kobiet, gdy obniżone libido powoduje suchość pochwy.

4. Spadek zdolności koncentracji lub myślenia

Osoby cierpiące na depresję mogą mieć trudności z myśleniem i jasnym wyrażaniem siebie. Podczas rozmowy trudno jest znaleźć słowa, a zdania są niepłynne. Osoba cierpiąca na depresję ma wrażenie, że jej głowa jest pusta lub że świat stał się dla niej zbyt skomplikowany. Pamięć i koncentracja również mają tendencję do pogarszania się. Osobom w depresji trudniej jest skupić uwagę, zapamiętać to, co właśnie przeczytały lub usłyszały, i nie rozpraszać się.

5. Zaburzenia odżywiania

Podczas depresji często dochodzi do zaburzeń apetytu. Jest on albo zwiększany albo zmniejszany. Osoby w depresji moją ochotę „schronić się w żywności”, zwykle słodkiej). Przyjemność jedzenia może ich również opuścić. Albo porzucą wszystko, co związane z jedzeniem. W tym drugim przypadku jedzenie wydaje się niesmaczne, a przygotowywanie posiłków staje się przykrym obowiązkiem. Posiłki często stają się nieregularne, a ich skład niezrównoważony. Przyrost lub utrata wagi może być oznaką depresji, a zaburzenia odżywiania mogą też przerodzić się w depresję.

6. Smutek i nadwrażliwość

Bez wyraźnego powodu, osoby cierpiące na depresję mogą być przytłoczone ogromnym i niezwykłym poczuciem smutku. Często nie znajdują sensu ani zainteresowania w życiu. Drobne przyjemności (czytanie książki, spacer, spotkanie z przyjaciółmi), które do tej pory towarzyszyły w życiu, przestają istnieć. Smutek może prowadzić do nadwrażliwości na codzienne sytuacje. Najmniejsza trudność lub przykrość staje się nie do pokonania. Wrażliwość jest często związana z uczuciem emocjonalnej pustki lub drażliwości. Każda konfrontacja lub przeszkoda w codziennym życiu może spowodować, że osoba z depresją stanie się bardzo łatwo i znacząco rozdrażniona.

7. Poczucie winy i czarne myśli

Niska samoocena jest bardzo powszechna wśród osób cierpiących na depresję. Czują się odpowiedzialni za swój stan i mają poczucie winy, że nie są w stanie sami sobie poradzić. Defetyzm pojawia się, a następnie rozprzestrzenia się na całe życie. Często osoby w depresji nawet nie wyobrażają sobie, że będą żyć inaczej, a co dopiero, że doczekają się końca swojej męki. Z tego powodu nie szukają pomocy z zewnątrz i uważają, że nikt nie może wpłynąć na ich sytuację. Mogą pojawić się chorobliwe myśli.

 Osoba w znajdująca się w tej sytuacji musi za wszelką cenę skontaktować się z psychiatrą, ponieważ depresja jest pierwszą przyczyną samobójstw.